تولدت مبارک «والتر بوناتی»! . . . از این کوه‌نورد پرحرف و حدیث بیشتر بدانید !



او در سال ١٩۵۴ به گروه آلپاین پیوست که ۴روز هفته را مشغولِ آموزش صعود بود و٣روز باقیمانده را کوه نوردی می کرد.
تمامی دستاوردهای این سالیانش در صعودهای فنی سبب شد تا برای  انتخاب در تیم ایتالیایی ها جهت صعود «کی دو» مهره ای اجتناب ناپذیر باشد...که البته آن صعود مشکلات بسیاری تا سالیان سال بعد برایش ایجاد کرد.

 «والتر»درآن تیم به سرپرستی«آردیتو دسیو»،جوانترین کوه نورد محسوب می شد.

در ٣١ جولای ١٩۵۴،دو عضو از تیم، «لینو لاسیدلی»و«آچیله کامپاگنونی»؛به قله «کی دو»رسیدند و نخستین صعود «کی دو» را رقم زدند...نخستین صعودی که او را به عمد از صعود باز داشتند و تا سال ها بعد حواشی بسیاری برای او داشت.
البته ۵٠سال بعد، حقایق روشن شد و دروغ های «لاسیدلی» و«کامپاگنونی» برملا!

در آن صعود، وظیفه رساندن سیلندرهای اکسیژن به آخرین کمپ، جایی که «لاسیدلی»و «کامپاگنونی»به منظور صعود نهایی بودند،بر عهده«والتر» و «امیر مهدی»باربر پاکستانی بود.

طی اقدامی نامشخص، «کامپاگنونی» تصمیم به تغییر مکان کمپ در ارتفاعی بالاتر گرفت.
 «بوناتی» و «امیر مهدی» که از تغییر محل کمپ باخبر نبودند به محل توافق شده قبلی رسیدند اما اثری از کمپ درآنجا نبود.
شب نزدیک بود و شرایط بدنی«مهدی»خوب نبود.«والتر»می دانست که برای جلوگیری از یخ زدگی و نیز بقا در آن ارتفاع، باید محلی برای شب مانی داشته باشند. اما چادر را در انتهای تراورسی خطرناک بر روی شیبی یخی با وضوح دیدِ کم دیدند.
«والتر» با توجه به شرایط بدنی نامساعد  «مهدی» دریافت که او نه توانِ صعود دارد و نه شرایط برگشت به کمپ پایین تر.
آنان به اجبار، آن شب را در زیر آسمان  «کی دو» بیواک کردند...بدون چادر یا حتی کیسه خواب!
شبی در ارتفاع ٨١٠٠ متر و دمای ۵١-درجه سانتی گراد!
که البته بهای آن شب مانی از دست دادن انگشتان  «مهدی» بود. اما «بوناتی»خوش شانس بود.
در آن زمان «کامپاگنانی»دلیل تغییر مکان کمپ را خطر ریزش برج یخی عنوان کرد.
اما «والتر»خلاف این عقیده را داشت، او علت جابه جایی کمپ را، جلوگیری از امکان صعود قله او عنوان می کرد و باور داشت.
عقیده ای که سالیان سال بعد صحتش مشخص شد اما بسیار دیر!

در آن صعود،«بوناتی»در مقایسه با سایر اعضای تیم، بدنی روبراه تر داشت. اما «آردیتو دسیو»برای صعود نهایی،او را انتخاب نکرد!
صبح روز بعد از بیواکِ شبانه«بوناتی»و «مهدی»، زمانی که سیلندرهای اکسیژن را در آن ارتفاع گذاشتند و به کمپ پایینی بازگشتند،«کامپاگنونی» و «لاسیدلی» به محل بیواک شبِ قبل آن دو بازگشتند و اکسیژن ها را با خود بردند و نخستین صعود «کی دو»را در ساعت ١٨:٣٠ رقم زدند.
همچنین«بوناتی»متهم به استفاده از اکسیژنِ سیلندرها نیز شد. اکسیژن هایی که تا قبل از رسیدن به قله، به پایان رسیدند.
اما «بوناتی» زیر بار این حرف نرفت و از خود این گونه دفاع کرد که رگولاتورها و ماسک ها، در کمپ آخر قرار داشتند، که آن ها نتوانسته بودند به آن کمپ برسند.

بعدها در سال٢٠٠۴، «لاسیدلی»اقرار به بی اساس و دروغ بودن اتهامش به  «بوناتی» کرد و بعد از سال ها حقیقت را به زبان آورد که در آن ارتفاع، به دلیل نیاز بدنشان، اکسیژن را  بیش از حد انتظار مصرف کردند و به همین دلیل زودتر تمام شد.
سال ها «بوناتی»مورد قضاوت های بی پایه و اساس جامعه «کوه نوردی» بود.

در سال ٢٠١٠«مسنر»در مورد او این چنین گفت:
"بوناتی، یکی از بزرگترین کوه نوردان تمام دوران بود
او آخرین آلپینیست واقعی بود. او توانمند و باتجربه بود. اما مهم تر از همه این ها، او شگفت انگیز، شکیبا و صبور و انسانی دوست داشتنی بود.
 او ۵٠سال،به دلیل آن صعودِ «کی دو» مواخذه شد و مورد بدگویی قرار گرفت، اما در نهایت همه پذیرفتند که او راست می گفت و حق با او بود. "

-منبع:Wikipedia
-ترجمه‌وتنظیم:تحریریه«کوه‌نوشت»
-جهت بازنشر ذکر منبع نمائید.