دیدگاه‌های خواندنی و قابل توجه «الکس تکسیکون»

: دسته: اخبار; منتشر شده در شنبه, 15 دی 1397 09:46

«الکس تکسیکون » گفته: ...

عده ای در اسپانیا تیتر زده اند که «الکس» با شرپاها به k2 می رود. اما من دوست دارم به این نکته اشاره کنم که آن ها صرفاً شرپا نیستند بلکه انسان هایی هستند که اسم دارند. تنها تفاوتی که میان شرپاها و باربران پاکستانی با دیگر کوه نوردان دنیا وجود دارد، محل تولد آن هاست.فقط این ها در پاکستان و نپال متولد شده اند.
آنان بسیار قوی تر و از تکنیک بالاتری نسبت به بسیاری از کوه نوردان مشهور دنیا برخوردار هستند.
برای من تفاوتی میان جایگاه شرپا و باربر با سایر کوه نوردان وجود ندارد!

مردم می گویند آن ها کوه نوردانِ واقعی نیستند.
اما خوب است بدانیم اکثر آنان خیلی بهتر از کوه نوردان سایر کشورها هستند.
به طور خلاصه... تنها تفاوت محل تولد ماست... همین!
و درمورد آنان باید و باید نام کامل آنان را استفاده کنیم.
از همان ابتدا که «علی صدپارا» با من در قالب چند اکسپدیشن همراه شد، به همه اعلام کردم که او اسم دارد و هرگز او را باربر صدا نزنید. اسم او «علی صدپارا» است.

نام او «علی صدپارا» است، اما هم چنان می شنیدم که او را "باربر پاکستانی، باربرِ پاکستانی» صدا می زدند.

در سال ٢٠١٧ با همراهی «علی صدپارا»در مدت ٢٠ روز موفق به صعود تا ارتفاع ٧٩۵٠ متر«اورست» زمستانه شدیم.
در ابتدای سال ٢٠١٨ در دومین اکسپدیشن زمستانه« اورست »، ما همان موفقیت را در مدت ١٠ روز به دست آوردیم.
١٠روز با همکاری ١٠ کوه نورد... (آنان را باربر و شرپا نمی خواند) !!!
در آن زمان موفق به صعود زمستانه «پوموری»٧١۶١متری نیز شدیم.

ما تمام این موفقیت ها را به دست آوردیم و تنها و تنها نتوانستیم بر قله «اورست» بایستیم.
مردم فکر می کنند اگر بر روی قله ناایستی، یعنی هیچ موفقیتی کسب نکرده ای!!! ... و این اشتباه است.

مثلاً ... تلاشِ زمستان گذشته تیم لهستانی ها بر روی «کی دو» به ما درس های بسیاری آموخت.
آنان کار بزرگ و خوبی انجام دادند. دستاوردهای بزرگی داشتند... تلاش کردند و جنگیدند. ابتدا بر روی مسیر «سزن»... و بعد به دلیل خطراتِ مسیر، تغییر مسیر دادند.
هم چنین‌‌؛
از یاد نبریم امداد و نجات خارق‌العاده ای در «نانگاپاربات» انجام دادند.

همه این ها دستاورد های بزرگی بوده است.

ما و تمامی کوه نوردانی که امسال به «کی دو» می رویم، می دانیم که سپاسگزار تیم لهستانی ها هستیم... چرا؟! به دلیل این که به وسیله آنان متوجه شدیم تلاش بر روی مسیر «سزن» انتخاب خوبی نیست.
هر سفر تجربیات و اطلاعات و دستاوردهای خوبی به همراه دارد.
«کی دو» زمستانه چالشی است که هر کسی با آن روبرو نشده است... پس باید از هر سفر بیاموزیم و بیاموزیم و راه درست را بیابیم!
در این سفر «علی صدپارا» با من همراه نیست... من از این موضوع ناراحت هستم اما او مسئولیت های زیادی دارد... پدر ۴ فرزند است!
همسر او همیشه از او در خواست می کند که دیگر صعودهای زمستانه انجام ندهد.
این ها به کنار... در زمستان گذشته، او از ابتدای اکسپدیشن «اورست » حسِ خوبی از حضور نداشت.
اما پس از صعود «پوموری» در ٢٠ ژانویه، احساس بهتری پیدا کرد.

به نظرم بعضی اوقات بهتر است بایستیم ، مکثی کنیم و در مورد همه چیز فکر کنیم.

«علی» اکنون مسئولیت های متفاوت و اولویت های متفاوتی دارد... اما هیچ چیز بین ما عوض نشده. ما همچنان دوست و رفیقیم و می دانیم روی رفاقت و کمک یکدیگر می توانیم حساب کنیم.
«علی» مثل برادر من است.

«الکس تکسیکون » در ادامه گفته: ...

و اما در مورد اعضای تیمِ زمستانهK2 :
«چپال»، «گلجن»،«نوری»، «هالانگ»، «پاسانگ» پنج نفری هستند که همراه با من در دو زمستانه «اورست» بوده اند.
«فلیکس کریادو» نفر ششم است، خودم(الکس تکسیکون)هفتمین نفر‌، «پاول دونای» هشتمین، امیدوارم «مارک کلونوسکی» حمایت های مالی را به دست آورد و نفر نهم شود. اما واقعا دوست دارم ترکیبی ده نفره شویم... ده نفر عالیِ عالیست!!!

«ایگناسیو» در کمپ های پایین تر به ما کمک می دهد.
خب همان طور که می دانید از «ایگلو» (کلبه های یخی) در بیس کمپ و شاید هم کمپ١ استفاده خواهیم کرد.
خب این تنها و تنها با کمکِ «ایگناسیو» میسر خواهد شد.
«ایگناسیو د زولوآگا» هماهنگ کننده اکسپدیشن است.
البته افراد بیشتری در تیم حضور دارند... مانند «برونو باریلرو» که اپراتور پهباد است و توسط او می توانیم فیلم ها را ثبت کنیم. و تعدادی از دوستان هم در بیس کمپ حضور خواهند داشت.
«ایگناسیو» در زمستانه «اورست » در کمپ٢ با ما بود. او تجربه زیادی در کوهستان ندارد. اما... بسیار قوی است...من او را باور دارم.

او در کمپ های پایین در مورد تحویل ابزار و تحهیزات و ساخت «ایگلو» کمک می دهد.

«ایگلو» ها در برابر بادهای تند و پرقدرت در بیس کمپ ایمن خواهند بود.

مهم ترین نکته در هر اکسپدیشن، این است که تا آن جا که امکان دارد به راحتی استراحت کنید.
دمای درون کلبه های یخی(ایگلو) بسته به تعداد نفرات، بین ٠ تا ۴ درجه می تواند باشد.
همان طور که می دانید ارتفاع، سبب ضعف عضلات می شوند. اما با اندکی افزایش دما، عضلات عملکرد بهتری خواهند داشت.هم چنین؛ آسایش و راحتی نیز مانند تغذیه در دوران استراحت، بسیار مهم است. پس... استفاده از «ایگلو»ها گزینه مناسب تری از چادر است!
در صورتِ داشتن برف تازه که ما را خوشحال تر می کند، ٢ تا ٣ یا حداکثر ۴ ساعت زمان(بستگی به سایز) برای ساختِ «ایگلو» ها نیاز است.

لازم به ذکر است که به هیچ وجه چادرها را در ارتفاعات بالا رها نمی کنیم.
همیشه با خود آنان را بسته بندی و حمل می کنیم.

١٢ تا ١٣ دی ماه در «اسلام آباد» خواهیم بود... و حدوداً ٢۴ دی ماه در بیس کمپ مستقر می شویم.

طبق تجربیاتم تلاش بر روی «اورست» در ماه های ژانویه و فوریه مناسبتر است اما ماهِ مارچ دیگر زمان خوبی برای تلاش نیست!
و در مورد «کی دو»، ما باید تا اواخر فوریه و اوایل ماه مارچ تلاش داشته باشیم.
و اما در موردِ صعود قله...
هدف ما رسیدن تا کمپِ۴ است و بعد از آن برای قله تصمیم می گیریم. آن جا دیگر شوخی بردار نیست و مسیر باید کاملا ایمن باشد. اساسِ ما برنامه ریزی صحیح و استراتژی خوب است... قرار نیست به هر بهایی آن را صعود کنیم. ایستادن روی قله به هر بهایی، تنها برای ثبتِ رکورد، کاری بس بیهوده است.

صعودِ زمستانهK2 تماماً به سبکِ آلپاین، غیرممکن است.
در منطقه تعداد زیادی طناب های قدیمی است که باید بریده شوند. ما باید مانند نخستین صعود زمستانه «نانگاپاربات» سال ٢٠١۵-٢٠١۶ عمل کنیم... بخشی از صعود را به سبکِ آلپاین انجام دهیم.

باید عاقلانه رفتار کنیم!!
همان طور که «کریستوف ویلیجکی» سرپرست تیم سال گذشته لهستانی ها گفته، اول باید K2 زمستانه برای نخستین بار صعود شود، بعد از آن در اکسپدیشن های بعدی، تیم ها می توانند این موفقیت را با سبکِ بهتر تکرار کنند.

در کوه نوردی صعودها مرتب در حال تغییر و تحول و تکامل هستند.
این زمستان من به دنبال کسب مجوز صعود «اورست» از رخ شمالی «تبت» بودم. اما در آخر تصمیم برای صعودِ «کی دو» شد.
و اما در موردِ تیم «قرقیز قزاق روس»...
آنان تیم بسیار قوی هستند. من برخی از آنان را می شناسم.
ما و تیم آنان از یک آژانس استفاده می کنیم.قرار بر این است که در صورت تایید نهایی همگی از یک چادر مشترک برای آشپزخانه و هم چنین اتاق پذیرایی استفاده کنیم.
همکاری هر دو تیم در بیس کمپ، قدرت بیشتری به ما می دهد.
اگر اتفاقی بیفتد می توانیم به هم کمک کنیم.
باید به خاطر داشته باشیم که آن جا نه مسابقه ای است و نه رقابتی... نباید چیزی را نابود کنیم بلکه باید و باید بسازیم!!