در «كوه» ثروت و شهرتی تقسيم نمی‌شد !

دسته: اخبار

منتشر شده در چهارشنبه, 08 مهر 1394 08:41

«پژمان جمشیدی» بازیکن سابق فوتبال کشورمان که مدتی‌ست وارد عرصه بازیگری شده؛ گویا این روزها دل پری دارد! ... به خصوص گلایه‌ نسبت به برخوردهای غیرمنصفانه برخی در قبال پیشرفت افراد !‌  ... وی با انتشار عکسی از صعود به «سبلان» در سنین کودکی به همراه پدرش؛ موفقیت در صعود به قله کوه‌ را دستمایه‌ی اعتراضش قرار داده که در نوع خود قابل تأمل است !

«پژمان جمشیدی» نوشته:

" اين اولين عكسي است كه از من در روزنامه چاپ شد (كودكي ٨ ساله قله سبلان را فتح كرد)؛ آن روزها پدر در كنار شغل معلمي عهده دار رياست هيئت كوه‌نوردي كرج هم بودن. اما وقتي اين تصوير موفقيت از من چاپ شد مردم آن روزها كه فكر مي‌كنم مهربانتر از امروز بودن هيچ اعتراضي به رسيدن من به قله و ايستادنم بر آن بلندي نكردند.

چرا نگفتند من به واسطه رياست پدر به قله رسيدم و يا گله اي نكردن كه چون پدر كوه‌نورد است، چرا پسر هم به خود اجازه مي‌دهد و پا بر كوه مي‌گذارد. آري هيچكس هيچ نگفت چون كوه جذابيتي نداشت!

در كوه ثروت و شهرتي تقسيم نمي‌شد و اصلاً چرا بايد به صعود يك كودك بي اسم و نام به قله اي بلند اعتراضي كرد و واكنشي نشان داد. اما اين آخرين قله اي بود كه صداي اعتراضي به گوشم نرسيد. از آن پس به هر بلندايي كه رسيدم، فرياد اعتراضي بلند شد؛ كه آهاااي ، آنجايي كه ايستادي جاي ماست. هميشه تمام دست يافته هايم به تهمت پول و شانس و پارتي مزين شدن اما با آرامش تمام سكوت كردم. من سكوت قله را ديده بودم.

به ياد همان ارتفاع ٤٨٥٠ متري كودكي. با خيال همان شانه هاي محكم پدر و نگراني هاي برادر بزرگتر. حالا كه به آن زمان فكر ميكنم با قلبي شكاك به طبيعت ، با خودم مي‌گويم شايد اون روز هم اعتراضي شده بود يا فريادي برآمده بود، اما صداي مردم كوهپايه كه به قله اي به آن ارتفاع نمي‌رسد. پس چه جاي امن خوبي‌ست قله مرتفع. بالايي ها كه نيازي ندارند زخمي به تو بزنند و صداي پايينترها هم كه به گوشت نمي‌رسد.

پس مدت هاست با تمام توان تنها به آن بالا مي‌انديشم و با احترام و عشق ، از كنار تمام نامهرباني‌هاي ساكنين دامنه ها و كوهپايه‌‎ها عبور مي‌كنم تا ديگر شايد صدايي نشنوم. اما باز دلم مي‌سوزد، مي‌سوزد براي همه وقتي كه در قضاوت و تهمت و اعتراض تلف مي‌شود. زندگي كوتاهتر از آنست كه دمي را براي ايستادن و حسرت به زندگي ديگران هدر دهيم. به طبيعت اجازه دهيم ارتفاع زندگيمان را خودش مشخص كند.

اگر به كاري كه مي‌كنيم ايمان داشته باشيم و اين باور در قلبمان باشد كه هيچكس در ارتفاعي كه حقش نيست نمي‌ماند، آن وقت ديگر حسرت هيچ چيز را نمي‌خوريم و مطمئنيم كه هيچكس جاي ما را در جهاني به اين عظمت نخواهد گرفت."

صعود به قله «البروس» با وزنه و هارتل 75 کیلویی !

دسته: اخبار

منتشر شده در سه شنبه, 07 مهر 1394 07:56

بسیاری از کوه‌نوردان از بلندترین قله اروپا (اِلبروس) به ارتفاع 5642 متر بالا رفته‌اند اما هیچ‌کس به روش وزنه‌بردار روسی «آندری رودیچوف» آن را صعود نکرده است!
 
وی با حمل هارتلی 75 کیلویی بر شانه‌هایش از این کوه بالا رفت! ... در حالت عادی کوله‌پشتی کوه‌نوردان 25 تا 30 کیلوگرم وزن دارد. در واقع این کار او ترکیبی است از ورزش‌های پیاده‌روی و کوه‌نوردی که صبر بسیار و وزن پایین بدن را می‌طلبد و وزنه‌برداری که نیازمند وزن بالا و تراکنش کوتاه و مداوم انرژی خالص در ماهیچه‌های بدن است.

او برای آماده ساختن شرایط جسمی‌اش هفت روز هفته و روزی دو بار تمرین می‌کرده ... هرروز صبح با وزنه‌ای 10 کیلوگرمی یک ساعت و نیم در خیابان پیاده‌روی داشته و عصرها هم به سالن ورزشی می‌رفته و در کل بیست کیلو کم کرد تا به وزن ایده‌آل برای این کوه‌نوردی خاص برسد.

هدف «رودیچوف» از این کار افزایش آگاهی مردم و جلب‌توجه مسئولین فدراسیون وزنه‌برداری به این ورزش در شهر محل سکونتش است، زیرا به گفته «آندری» این شهر از امکانات چندانی برای تمرین وزنه‌برداری و یا برگزاری مسابقات برخوردار نیست. فرضاً یک وزنه 480 کیلوگرمی معادل 7650 دلار قیمت دارد که خرید آن خارج از توان مالی شهر و مسئولین است.
 

منبع: باشگاه خبرنگاران

وضعیت کوه‌نوردی در «خراسان رضوی» مناسب است . . . از بسیاری نیز بهتر است !

دسته: اخبار

منتشر شده در چهارشنبه, 08 مهر 1394 08:25

پس از انتشار خبری در خصوص تنزل جایگاه «هیئت کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی استان خراسان رضوی» از رتبه دوم به رده نهم؛ اخیراً مدیرکل ورزش و جوانان خراسان رضوی در دیدار با کوه‌نوردان صعودکننده به قله «کورژن فسکایا» گفته: وضعیت ورزش کوه‌نوردی در این استان مناسب است و نسبت به بسیاری از استان‌ها وضعیت بهتری دارد .

«کوروش صبوریان» افزود: در حوزه رشته کوه‌نوردی ظرفیتهای بسیاری در خراسان رضوی از لحاظ موقعیت جغرافیایی و نیروی انسانی علاقه مند وجود دارد که باید از این فرصت برای توسعه این رشته و همگانی شدن آن استفاده کنیم. وی گفت: باید تناسبی بین رشته‌های کوه‌نوردی به وجود آید تا بتوانیم به ورزشکاران قهرمان توجه داشته باشیم.

مدیرکل ورزش و جوانان خراسان رضوی افزود: باید شرایط برابری در تمامی حوزه‌ها مانند برگزاری مسابقات، اعزام به مسابقات کشوری و بین المللی و یا فراهم آوردن امکانات و شرایط تمرین حرفه‌‎ای برای ورزشکاران سنگ‌نوردی، صخره‌نوردی و دیگر رشته‌های کوه‌نوردی وجود داشته باشد.

وی ادامه داد: هم اکنون خراسان رضوی 51 تیم لیگ برتری دارد که این تعداد هزینه‌های بسیاری را به ورزش استان تحمیل می‌کند، همچنین برخلاف دیگر استانهای کشور بخش خصوصی در خراسان رضوی علاقه‌مندی کمتری به سرمایه گذاری در ورزش دارد. «صبوریان» گفت: در شرایطی که اعتبارات وزارت ورزش و جوانان و بودجه های ورزشی در کشور محدود است هیئت‌های ورزشی استان‌ها و فدراسیون‌ها باید در حوزه جذب حامی مالی و مشارکت بخش خصوصی در ورزش تلاش خود را بیشتر کنند. وی ادامه داد: در همین راستا تلاش کردیم برای توسعه ورزش در استان و گسترش ورزش قهرمانی خیرین را به ورزش در خراسان رضوی وارد کنیم زیرا استان ما در این قسمت توان بسیاری دارد و با جذب مشارکت خیرین می توان بسیاری از مشکلات را برطرف نمود.

«حسین امانی» سرپرست تیم کوه‌نوردی اعزامی خراسان رضوی به کشور تاجیکستان نیز گزارشی را از نحوه صعود به قله «کورژن فسکایا» و شرایط این صعود ارائه کرد.

فیلم روز : روایت فاجعه‌ی «اورست» در سال 1996 !

دسته: اخبار

منتشر شده در یکشنبه, 05 مهر 1394 08:56

حادثه‌ای که در سال 1996 در روزهای 10 و 11 ماه می در «اورست» روی داد ، یکی از تلخ‌ترین حوادث تاریخ کوه‌نوردی است! ... در این سال، هشت نفر از کوه‌نوردان به سرپرستی «اسکات فیشر»، مبلغ 65 هزار دلار را پرداخت کردند تا بتوانند با کمک راهنمایی تمام وقت، به قله «اورست» صعود کرده و نام خودشان را در تاریخ ثبت نمایند ...  اما پس از اتفاقات مختلفی که در هنگام صعود برای آنان رخ داد ، این افراد در «اورست» گرفتار شدند و جان خود را از دست دادند و در نهایت با 12 کشته، یکی از تلخ ترین حادثه های کوه‌نوردی تاریخ رقم خورد!

پس از این حادثه، «آناتولی بوکریف» که راهنمای این گروه بود به واسطه تلاشهایش برای نجات جان کوه‌نوردان مورد تقدیر قرار گرفت و مفتخر به دریافت جوایزی گردید. اما از طرف دیگر، عده ای هم بر این باور بودند که او در مهیا نمودن شرایط مناسب صعود به قله برای گروه کوتاهی کرده و می‌توانست عملکرد بهتری داشته باشد تا منجر به بروز فاجعه نگردد!

«بوکریف» پس از این ماجرا در سال 1997 بار دیگر برای صعود به آناپورنا ( با ارتفاع 8078 متر ) اقدام نمود اما به دلیل وقوع بهمن در میان برف ها مفقود شد و پس از مدتی جستجو برای یافتن اثری از او، خبر درگذشتش اعلام شد. بر روی سنگ یادبود بوکریف در اردوگاه اصلی آناپورنا این جمله حک شده است :

« کوه‌ها ورزشگاه‌هایی نیستند که بلند پروازی ام را در آنجا تخلیه کنم ، بلکه مکان‌های مقدسی هستند که در آنجا مناسک مذهبی‌ام را به جا می‌آورم. من به این کوه‌ها می‌روم همانگونه که انسان ها برای عبادت به عبادتگاه ها می‌روند. زمانی که در بالای قله‌های مرتفع می‌ایستم گذشته‌ام را می‌بینم ، رویای آینده را می بینم و با معصومیتی غیر معمول ، اجازه دارم حال حاضر را تجربه کنم . در حالیکه چشمانم باز شده و توانم دو چندان شده است. من در کوه‌ها خلقت را جشن می‌گیرم و در هر سفر بار دیگر متولد می شوم! »

داستان فیلم «اورست» اما نه درباره مرگ «بوکریف» بلکه درباره فاجعه اورست در سال 1996 است و داستان دو گروه کوه‌نوردی به رهبری راب هال ( جیسون کلارک ) و اسکات فیشر ( جیک جیلنهال ) است که قصد دارند تا صعودی را به قله اورست آغاز نمایند ...

ادامه مطلب را بخوانید ...